Witamy na stronie parafii p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłakowicach
Kontakt
Parafia p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa
w Mysłakowicach
58-533 Mysłakowice, ul. 1 Maja15, tel. 661 638 886
Konto parafialne: PKO BP SP: 60 1020 2124 0000 8302 0073 1455
www.myslakowice.diecezja.legnica.pl
e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.
TEL. PARAFIA - 661 638 886
Kancelaria parafialna czynna:
Poniedziałek i Czwartek:16.00 -17.00
Termin wizyty w kancelarii można umówić również
telefonicznie (661 638 886).W sytuacjach pilnych – w każdym terminie
PORZĄDEK MSZY ŚWIĘTYCH
Kościół Parafialny ul.1-go Maja 15
Niedziela,(ważniejsze uroczystości)
730 ; 1030 (dla dzieci); 1200 ;1800 (1700 - czas zimowy)
Dni powszednie:1800( 1700 - czas zimowy)
Nabożeństwa (Pół godziny przed Mszą św. wieczorną)
Kaplica ul.Kamienna 10
(Niedziela, ważniejsze uroczystości - 915)
STANDARDY OCHRONY DZIECI W PARAFI
PW. NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
W MYSŁAKOWICACH
W Parafii jest powołany Zespół ds. Prewencji
Osoba zaufania: Kontakt: e-mail:
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.
STANDARD 1:
STWORZENIE I ZACHOWANIE BEZPIECZNEGO ŚRODOWISKA
W PARAFII
1. W parafii NSP w Mysłakwicach
został opracowany i wprowadzony w życie wewnętrzny dokument, w którym zawarta
jest polityka ochrony przebywających tam dzieci i osób dorosłych zgodnie z
obowiązującymi standardami wyznaczonymi zarówno przez dokumenty państwowe
(Ustawę o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz innych ustaw z dn. 28
lipca 2023 r. – tzw „Ustawa Kamilka”), jak i wskazania wynikające z Wytycznych
Kościoła katolickiego w Polsce.
2. W parafii działa Zespół ds. Prewencji (patrz.: Standard 2).
3. Polityka ochrony dotyczy szczegółowych zasad bezpieczeństwa i sposobów ochrony
przebywających tam dzieci i bezbronnych dorosłych, czyli:
• rekrutacji personelu i osób zaangażowanych duszpastersko w parafii;
• bezpiecznych relacji pomiędzy dorosłymi zatrudnionymi i pomagającymi
duszpastersko w parafii a dziećmi i bezbronnymi dorosłymi;
• bezpiecznych relacji pomiędzy rówieśnikami;
• bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych;
• zasady ochrony wizerunku i danych osobowych;
• sposobu reagowania w parafii na przypadki podejrzenia, że dziecko doświadcza
przemocy fizycznej, psychicznej czy seksualnej i zasad prowadzenia rejestru
interwencji (Załącznik 3);
• pomocy osobom pokrzywdzonym.
4. Standardy ochrony są dostępne w parafii i podane do publicznej wiadomości (na stronie
internetowej oraz wywieszone np. w gablocie parafialnej).
STANDARD 2:
WERYFIKACJA, DELEGOWANIE I EDUKACJA KAPŁANÓW,
OSÓB KONSEKROWANYCH I ŚWIECKICH PRACUJĄCYCH
Z DZIEĆMI I Z OSOBAMI BEZBRONNYMI W PARAFII
1. Obowiązki proboszcza (Załączniki 1 i 2)
• Do obowiązków proboszcza należy wdrażanie w życie standardów ochrony przed
przemocą.
• Za niezastosowanie się do standardów odpowiedzialność personalnie ponosi proboszcz
parafii, również wobec prawa.
• O każdej osobie zaangażowanej w parafii i mającej kontakt z dziećmi w obszarze
związanym z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad
psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych
zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad dziećmi proboszcz uzyskuje dane z
Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (https://archbip.ms.gov.pl/pl/rejestry-i-ewidencje/rejestr-sprawcow-przestepstw-na-tleseksualnym/).
• Dodatkowo, przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do
działalności (np. wolontariackiej) związanej z wychowaniem, edukacją,
wypoczynkiem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym,
uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad
nimi proboszcz ma obowiązek uzyskania od tej osoby informacji z Krajowego Rejestru
Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdz. XIX k.k. (przestępstwa
przeciwko życiu i zdrowiu) i XXV k.k. (przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i
obyczajowości) oraz w zakresie art. 189a k.k. (handel ludźmi), art. 207 k.k. (znęcanie
się nad osobą najbliższą lub pozostającą w stosunku zależności) oraz przestępstw z
ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
• Jeśli parafia zatrudnia firmy z zewnątrz lub udostępnia pomieszczenia podmiotom
zewnętrznym, a ich działalność nie obejmuje kontaktu z dziećmi jw., należy po
pierwsze: zadbać o to, aby dzieci faktycznie nie przebywały same w obecności osób z
zewnątrz, po drugie wskazane jest, aby osoby te lub zarządcę podmiotu zewnętrznego
zapoznać z standardami ochrony dzieci i przyjąć od nich oświadczenie z Załącznika 2.
• Proboszcz parafii powołuje Zespół ds. Prewencji. W jego skład wchodzą: osoba
odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, osoba zaufana oraz osoba odpowiedzialna
za interwencję.
• Osoba odpowiedzialna za standardy troszczy się o to, aby standardy były w parafii
znane, wdrażane i przestrzegane. Każda odrębna grupa parafialna, np. ministranci, może
wyznaczyć własną taką osobę.
• Osoba zaufana powołana jest do przyjmowania zgłoszeń w przypadku naruszenia
standardów lub zaistnienia incydentów przemocy. Musi to być osoba faktycznie
budząca zaufanie, odpowiednio przygotowana oraz posiadająca tzw. kompetencje
miękkie, predysponujące ją do kontaktu z osobami skrzywdzonymi. Nie może ona na
własną rękę podejmować działań służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub
weryfikacji zgłaszanych faktów. Współpracuje ściśle z osobą odpowiedzialną za
interwencję. Osoby te zobowiązane są do zachowania poufności (Załącznik 4).
• Z zasady osobą odpowiedzialną za interwencję w przypadku podejrzenia lub
zaistnienia przemocy jest zarządca placówki, czyli w tym wypadku proboszcz parafii,
może on jednak delegować do tego zadania kompetentną osobę.
• Osoby powyższe tworzą Zespół ds. Prewencji i ściśle z sobą współpracują. Wskazane
jest, aby były to świeckie osoby cieszące się zaufaniem, odpowiednio przeszkolone i
kompetentne (patrz: Standard 8), które będą wiedziały, jakie działania w danej sytuacji
są stosowne i konieczne. Nie mogą to być osoby uwikłane w lojalność środowiskową
lub w konflikcie interesów.
• Zespół ten współpracuje również z osobami odpowiedzialnymi w diecezji lub
zgromadzeniu za prewencję oraz z delegatką/delegatem ds. ochrony dzieci i młodzieży.
• Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy musi być
dokumentowana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio
zaangażowane w daną aktywność (zazwyczaj osoba zaufana oraz/lub osoba
odpowiedzialna za interwencję), ale za bezpieczne przechowywanie notatek
odpowiedzialny jest proboszcz. Rejestr (Załącznik nr 3) prowadzi się zgodnie z
zasadami ochrony danych wrażliwych. Notatką taką posługujemy się w działaniach
interwencyjnych (np. przy zgłoszeniu do prokuratury).
2. Obowiązki duszpasterzy dzieci
Duszpasterze dzieci powinni:
• czuwać nad własną dojrzałością emocjonalną, psychiczną, duchową;
• starać się o dobór żywo wierzących, rzetelnych, zweryfikowanych i odpowiednio
przeszkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów, wychowawców itd.;
• wspierać dzieci w ich rozwoju ku dojrzałości;
• dbać o respektowanie zasad kultury (wobec dzieci i między nimi);
• czuwać nad równym traktowaniem wszystkich dzieci, z uwzględnieniem ich
szczególnych potrzeb i osobistych uwarunkowań;
• dbać o przestrzeganie prawa do nienaruszalności cielesnej i prywatności;
• organizować działania duszpasterskie w miejscach bezpiecznych;
• utrzymywać możliwie żywy i transparentny kontakt z rodzicami dzieci;
• dbać o przestrzeganie zasad prywatności i ochrony wizerunku oraz danych osobowych
dzieci (Załącznik 5).
STANDARD 3:
SPOSÓB REAGOWANIA NA OSKARŻENIA LUB NIEWŁAŚCIWE
ZACHOWANIA
• W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła
lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania lub/oraz do
delegata właściwej instytucji kościelnej.
• Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w
parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki w
zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą
osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy
duszpasterskiej.
• Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego rodziców
i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
• Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy
niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
• Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń współpracuje z proboszczem i
delegatem diecezjalnym i/lub zakonnym.
• Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie,
gdyż jest działaniem prewencyjnym.
• Jeśli jakakolwiek osoba dorosła zaangażowana w pracę duszpasterską w parafii dowie
się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, automatycznie ma obowiązek
zastosowania się do art. 304 k.p.k. mówiącego o tym, że każdy, kto dowie się o
popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o
tym prokuratora lub policję.
STANDARD 4:
ZAPEWNIENIE OPIEKI I WSPARCIA OSOBOM SKRZYWDZONYM
• Każda osoba, która mówi o doświadczanej przez siebie krzywdzie, winna zostać
przyjęta z szacunkiem i uważnie wysłuchana.
• Osoba skrzywdzona powinna otrzymać informację o możliwych formach pomocy, z
której może skorzystać na terenie parafii lub poza nią.
• W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest kapłanem lub inną osobą
zaangażowaną w parafii, należy jak najszybciej zapewnić bezpieczeństwo osobie
skrzywdzonej (np. przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o
krzywdę). Następnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje. Osoby
poszkodowane nie powinny być obarczane kosztami udzielanej im pomocy.
• Troska duszpasterska wobec osoby skrzywdzonej i jej bliskich polega przede
wszystkim na życzliwym wysłuchaniu i pomocy w odbudowaniu jej więzi z Bogiem i
zaufania do Kościoła. Organizowana jest w porozumieniu z diecezjalnym
duszpasterzem ds. pomocy duchowej osobom skrzywdzonym.
• Jeśli osoba skrzywdzona należała do jakiejś grupy parafialnej, również inni uczestnicy
tej grupy powinni otrzymać pomoc duszpasterską i ewentualnie psychologiczną.
• Jeśli osobą skrzywdzoną jest dziecko, pomoc powinna otrzymać również jego rodzina.
• Parafianie powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło,
oraz otrzymać stosowną pomoc. Należy przy tym zachować zasadę ochrony dobrego
imienia osoby skrzywdzonej.
• Jeśli zgłoszenie dotyczy przestępstwa określonego w prawie karnym i/lub
kanonicznym, osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami
zawartymi w Wytycznych KEP.
• Jeśli zgłoszenie dotyczy innej krzywdy czy niewłaściwego zachowania, osoba
zgłaszająca otrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach.
• Wszelkie działania i uzyskane informacje objęte są zasadą poufności, ale osoby
skrzywdzonej nie wolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy.
STANDARD 5:
SPOSÓB POSTĘPOWANIA Z PODEJRZANYMI
O WYKORZYSTANIE SEKSUALNE I PRZEMOC
• Do parafii mogą należeć osoby, które są oskarżone o różne przestępstwa bądź mają
wyrok w zawieszeniu, lub też wróciły do środowiska po odbytym wyroku. Nie powinny
one pracować z dziećmi, natomiast powinny zostać objęte pomocą duszpasterską.
• W sytuacji, gdy podejrzanym lub oskarżonym jest dziecko, należy współpracować z
jego rodzicami lub opiekunami prawnymi w takim zakresie, w jakim jest to możliwe i
potrzebne. Ich również dobrze jest otoczyć opieką duszpasterską.
• W sytuacji, gdy osobą podejrzaną lub oskarżoną jest kapłan lub osoba konsekrowana,
należy zastosować się do wskazań uzyskanych od biskupa miejsca lub przełożonych. W
sytuacji, gdy podejrzenie lub oskarżenie dotyczy proboszcza, osoba odpowiedzialna w
parafii za interwencję zgłasza sprawę bezpośrednio do diecezjalnego lub zakonnego
delegata ds. ochrony dzieci i młodzieży. Wobec takiej osoby powzięte zostają kroki
przewidziane przez Wytyczne KEP.
• Gdy osobą podejrzaną lub oskarżoną jest świecki pracownik lub wolontariusz
parafialny, należy odsunąć taką osobę od podejmowanej pracy związanej z kontaktem
z dziećmi na czas wyjaśnienia sprawy lub do czasu decyzji prokuratury oraz objąć ją
stosowną opieką (psychologiczną, duszpasterską).
• W procesie wyjaśniania sprawy oraz w podawaniu informacji należy również zadbać o
zachowanie ochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.
STANDARD 6:
ZASADY CHRONIĄCE W OBSZARZE PARAFIALNYM
6.1. Zasady chroniące dotyczące dzieci (granice zachowań)
Dzieckiem jest osoba, która nie ukończyła 18. roku życia. Dziecko, rozwijając się,
konstytuuje siebie jako osobę. Potrzebuje do tego opieki, troski, serdeczności, kształcenia i
wychowania. Dzieje się to w rodzinie, ale również poprzez relacje z autorytetami oraz
wartościami przekazywanymi w środowisku rówieśniczym i wychowawczym. Wszelkie
oddziaływanie wychowawcze zawsze musi się dokonywać z poszanowaniem woli rodziców
bądź prawnych opiekunów.
Wprawdzie niemożliwe jest stworzenie wyczerpującej listy zachowań niepożądanych,
ani też wskazanie precyzyjnych granic wszystkich zachowań, należy jednak kierować się
poniższymi wskazówkami oraz roztropnością i wrażliwością ewangeliczną.
Zasady te dotyczą nie tylko relacji dorosły – dziecko, ale również relacji pomiędzy
dziećmi (Załącznik 5).
6.1.1. Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim
• Wszystkie spotkania z dziećmi na terenie parafii powinny być organizowane w
miejscach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych.
• Nie można przebywać z dzieckiem sam na sam w warunkach odizolowanych. Jeżeli
dobro dziecka wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odbywać w
sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warunkach
odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się o
transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie mogą
być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu,
powiadomienie innych osób o spotkaniu itp.). Indywidualnych spotkań z dziećmi nie
wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać. Spotkania takie nie powinny
odbywać się w późnych godzinach wieczornych (po godz. 20.00 lub nocą).
• Dzieci nie mogą przebywać w parafialnych pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki
rodzica lub opiekuna prawnego. Nie powinny też towarzyszyć duszpasterzom w
miejscach lub w sprawach niezwiązanych ze sprawowaniem posługi lub formacją.
• Dzieci powinny zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia
funkcji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alkoholu
lub substancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci.
• Dzieci na terenie parafii nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka,
chyba że inaczej stanowią regulaminy religijnych ruchów duszpasterstwa
pozaparafialnego, np. Ruchu Światło-Życie, KSM, w tym wypadku stosuje się
standardy opracowane przez te grupy. Osoby te powinny być odpowiednio
uformowane, przygotowane i pełnić posługę pod okiem dorosłych.
• Jeśli spotkania formacyjne, np. przygotowanie do bierzmowania, odbywają się w
domach wybranych rodzin, również muszą być przeprowadzane w grupie, nigdy
indywidualnie.
• Zakazuje się przewożenia dzieci prywatnymi samochodami, zwłaszcza w pojedynkę,
bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych.
• Niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej z
dzieckiem.
• W prywatne życie dziecka wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim wymaga
tego konkretny problem.
• W przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wykazać się
delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien przeprowadzić
specjalista.
• W obecności dzieci nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksualnym.
Zabronione jest prezentowanie dzieciom treści obscenicznych, erotycznych,
pornograficznych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutalnej
przemocy bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikolwiek
sposób i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia.
• Niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej, takiej jak:
poniżanie, upokarzanie, ośmieszanie, dokuczanie, szykanowane, znęcanie się itp.,
zarówno w bezpośrednich kontaktach, jak i za pośrednictwem mediów
społecznościowych.
• Niedopuszczalne są wszelkiego rodzaju nadużycia duchowe (w obszarze spowiedzi,
poradnictwa itp.).
• Każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej
pomiędzy dziećmi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów.
• Nie wolno dotykać dzieci wbrew ich woli ani w sposób nieadekwatny do relacji
duszpasterskich lub wychowawczych.
Zachowania niedozwolone
• wszelkie formy okazywania niechcianej czułości;
• dotykanie piersi, pośladków, genitaliów i ich okolic (choćby przez bieliznę lub odzież);
• pocałunki;
• mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu;
• klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie;
• łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej;
• masaże;
• sadzanie na kolanach;
• kładzenie się lub spanie obok;
• ocieranie się;
• seksualizacja i seksizm;
• różne formy poniżania oraz mobbing;
• używanie wulgaryzmów.
Zachowania właściwe w naszym kręgu kulturowym
• uścisk dłoni lub delikatne objęcie, przytulenie, pocałunki w policzek;
• delikatne poklepanie po ramionach lub plecach jako wyraz akceptacji wsparcia,
pocieszenia;
• dotyk ramion, rąk czy barku jako wyraz bliskości;
• trzymanie się za ręce w czasie np. zabawy lub dla uspokojenia wzburzenia
emocjonalnego;
• trzymanie za ręce dzieci w czasie spaceru;
• siadanie w pobliżu małych dzieci;
• podnoszenie lub trzymanie na rękach dzieci do ok. 3. roku życia;
• przytulanie i branie na kolana małych dzieci za zgodą ich rodziców i najlepiej w ich
obecności;
• dzieciom nie wolno robić zdjęć lub filmować bez ich zgody. Nie wolno upubliczniać
zdjęć, filmów z udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców lub opiekunów
prawnych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związku z
informowaniem o wydarzeniach;
• zabrania się częstowania dzieci tytoniem, alkoholem i innymi substancjami
psychoaktywnymi, posiadania środków niedozwolonych przez prawo. Nie wolno
również tolerować ich posiadania oraz zażywania przez dzieci.
Zasady ochrony dotyczące wyjazdów
Zachęca się do pełnej transparentności w organizowaniu spotkań z dziećmi. Na początku roku
formacyjnego w parafii należy:
• zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych dzieci z harmonogramem prowadzonych
spotkań;
• zadbać o wyrażenie przez nich zgody w formie pisemnej na udział w spotkaniach;
• ustalić zasady odbioru dzieci;
• ustalić zasady komunikacji elektronicznej z dziećmi;
• wszystkie formy zorganizowanego czasu, a w sposób szczególny wypoczynku dzieci
powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;
• na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów
prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami jego
organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni mają
prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;
• podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w tym samym
pomieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od opiekuna
pozostania w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie
zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodzica lub
opiekuna prawnego wychowanka. Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe,
organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać należy
o ochronę dzieci w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach.
Zasady ochrony dotyczące kontaktów przez media oraz udostępniania z Internetu
Parafie, które zapewniają dzieciom dostęp do Internetu, powinny wdrożyć środki
bezpieczeństwa uniemożliwiające dostęp do treści stanowiących zagrożenie dla ich
prawidłowego rozwoju. Na urządzeniach umożliwiających dostęp do Internetu powinno
być zainstalowane i aktualizowane oprogramowanie filtrujące treści, zaś korzystanie z
Internetu powinno być monitorowane przez wyznaczoną osobę przynajmniej w sposób
umożliwiający ustalenie, kto, kiedy i z jakich treści korzystał (np. indywidualne konta
dla wszystkich użytkowników). Szczegółowe zasady korzystania z Internetu powinny
być zawarte w stosownym regulaminie.
6.2. Zasady chroniące dotyczące wszystkich, również dorosłych
• Sakrament pokuty i pojednania, a także spotkania związane z towarzyszeniem
duchowym powinny odbywać się w miejscach do tego wyznaczonych (konfesjonał lub
miejsce osobne, ale widoczne). Jeśli nie można zachować tej zasady (np. w czasie
wakacji, pielgrzymki czy przy spowiedzi osoby chorej czy z niepełnosprawnością),
należy zadbać o to, by spowiednik i penitent byli dostępni (drzwi pomieszczenia nie
mogą być zamknięte na klucz) lub widoczni dla innych osób (np. przeszklenia w
drzwiach, uchylone drzwi do pomieszczenia). Niedopuszczalne jest spowiadanie lub
tzw. rozmowy duchowe w pokojach prywatnych.
• Podczas Mszy świętych o uzdrowienie połączonych z modlitwą wstawienniczą należy
zadbać o to, aby modlitwa taka odbywała się przy głównym ołtarzu, w miejscach
godnych, widocznych, centralnych, a nie w różnych „zaułkach”, przyciemnionych
pomieszczeniach itp.
• Zaleca się, aby odwiedziny chorych (dotyczy księży oraz szafarzy i wolontariuszy)
odbywały się w obecności osoby trzeciej (kogoś z rodziny, z sąsiedztwa, osoby
posługującej w parafii).
• Do udziału w wizytach duszpasterskich (kolęda) należy zapraszać tylko takie osoby
(służba liturgiczną, organista, zakrystianin, kościelny), które wykazują się odpowiednią
dojrzałością np. w obszarze zachowania dyskrecji.
• Zobowiązania i obietnice księdza, pracownika lub osoby posługującej w parafii,
zwłaszcza te, za które uiszczono wynagrodzenie, powinny być udokumentowane w
formie pisemnej, a kopia przekazana beneficjentowi.
STANDARD 7:
EDUKACJA DZIECI ORAZ OSÓB BEZBRONNYCH
W OCHRONIE SWOICH GRANIC
„Edukacja to szczepionka na przemoc” przekonywał Edward James Olmos. Zapobieganie
sytuacjom sprzyjającym wykorzystaniu odbywa się również poprzez kształtowanie
świadomości dzieci.
Należy zwrócić szczególną uwagę na niewłaściwe zachowania w odniesieniu do dzieci:
• pozostawianie dzieci bez opieki;
• okazywanie niechcianej czułości;
• próby nawiązywania kontaktu w miejscach odosobnionych;
• epatowanie nagością oraz zapraszanie, zwłaszcza indywidualnie, do miejsc takich jak
np. sauna;
• przekraczanie granic nienaruszalności cielesnej;
• zbyt intensywne dążenie do osobistego kontaktu;
• infantylne zachowania opiekunów;
• prowokacja i wciąganie w sytuacje dwuznaczne;
• prezentowanie nieodpowiednich i wulgarnych treści (zwłaszcza materiałów o
charakterze erotycznym, pornograficznym, obrazujących przemoc lub w inny sposób
przyczyniających się do dyskomfortu);
• nadmierne i indywidualne obdarowywanie prezentami i inne formy faworyzowania;
• brak empatii i wrażliwości na potrzeby dzieci;
• proponowanie, używanie alkoholu lub środków psychoaktywnych itp. lub bycie pod ich
wpływem.
Świadkowie takich sytuacji powinni podjąć odpowiednie działania.
STANDARD 8:
SZKOLENIE I STAŁE WSPARCIE
DLA OSÓB ZAJMUJĄCYCH SIĘ PROFILAKTYKĄ
Ochrona przed krzywdzeniem wpisana jest w misję Kościoła katolickiego powierzoną mu przez
Pana. Dlatego każdy – przełożony w Kościele, osoby uczestniczące w jego misji przez pracę i
zaangażowanie duszpasterskie czy pracę z dziećmi i osobami bezbronnymi – powinien
posiadać potrzebną wiedzę na temat ochrony dzieci i osób bezbronnych przed przemocą i
dzielić się nią z rodzicami i dziećmi.
Zakres szkoleń w temacie ochrony dzieci i osób bezbronnych oraz kto je
prowadzi
Wszyscy pracownicy i wolontariusze w parafii otrzymują potrzebną im wiedzę o standardach
przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, procedurach związanych z
interwencją i zgłoszeniem. Szkolenia prowadzi osoba odpowiedzialna w parafii za prewencję
we współudziale z księdzem proboszczem.
Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodatkowo
otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:
• rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);
• rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);
• strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);
• rozmowy z dzieckiem/nastolatkiem/osobą bezbronną na temat krzywdy;
• rozmowy z dorosłymi (gdy ktoś pracuje z grupą dorosłych) dotyczącą przemocy;
• zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;
• innych zaleceń obowiązujących w danej placówce/miejscu duszpasterskim.
Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi powinna otrzymać zaświadczenie o
udziale w szkoleniu.
Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi co dwa lata uczestniczy w szkoleniu
z zakresu prewencji. Treść tych szkoleń przygotowana jest przez osobę odpowiedzialną w
diecezji lub zakonie za prewencję.
STANDARD 9:
ZAPEWNIENIE JAKOŚCI I CIĄGŁOŚCI DZIAŁAŃ
W ZAKRESIE PREWENCJI
Dokument zawierający standardy ochrony dzieci i osób bezbronnych w parafii
aktualizowany jest co dwa lata.
Ewaluacja dokumentu dokonywana jest w danej placówce przez osobę odpowiedzialną
za prewencję we współpracy z proboszczem i osobami wyznaczonymi przez proboszcza, a
następnie konsultowana z osobami zaangażowanymi w duszpasterstwo parafialne. Następnie
jest zatwierdzana przez osobę odpowiedzialną w diecezji za prewencję.
- Intencje mszalne,ogłoszenia duszpasterskie, oraz inne informacje na najbliższy tydzień wywieszone są na tablicy ogłoszeń (przy wejściu do kościoła),oraz na stronie internetowej naszej Parafii (www.myslakowice.diecezja.legnica.pl)
W I Czwartek miesiąca przed wieczorną Mszą św. półgodzinna adoracja Najświętszego Sakramentu
- W I Piątek miesiąca -pół godziny przed wieczorną mszą Św. - Spowiedż św. i Adoracja najświętszego Sakramentu
W I Sobotę miesiąca Msza św. o godz.7.30 W każdą środę w naszej Parafii (na początku wieczornej Mszy św.) odprawiana jest Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Do specjalnego pojemnika (przy obrazie M. B. Nieustającej Pomocy) prosimy składać prośby i podziękowania.
- Młodzież przygotowująca się do przyjęcia sakramentu bierzmowania (uzyskując podpisy).uczestniczy we Mszy św. niedzielnej(o godz.12.00) i innych nabożeństwach (np. Nabożeństwo różańcowe, Roraty, Droga Krzyżowa, Gorzkie żale).
- Dzieci przygotowujące się do I Komunii św. (razem z Rodzicami) uczestniczą we Mszy św. niedzielnej (o godz.10.30) i Nabożeństwach (Różaniec, Roraty, Droga Krzyżowa).
- Zachęcamy do czytania prasy katolickiej m.in. Niedzieli, Gościa Niedzielnego, oraz Pisma św. i książek o tematyce religijnej; słuchania i oglądania audycji religijnych.
- Prosimy, aby (ze względów bezpieczeństwa) na terenie kościelnym( m.in. murze przykościelnym, schodach) nie korzystać i nie jeździć na wrotkach, hulajnogach, rowerach i innymi pojazdami z wyjątkiem uczestników nabożeństw, załatwiania spraw kancelaryjnych i osobami uprawnionymi! Prosimy też, aby dzieci i młodzież w czasie nabożeństw nie przebywali na balkonach (chórze) kościoła.